تأثیر بازآموزی اِسنادی بر خوشبینی و بدبینی دانش آموزان دوره ابتدایی شهر اهواز

چکیده زمینه و هدف: امروزه خوش بینی به سبب تأثیر بر بهداشت روانی و سلامت جسمانی از اهمیت زیادی برخوردار است. یافتن روش های علمی و کاربردی برای افزایش خوش بینی و کم کردن بدبینی از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف از این پژوهش بررسی تأثیر بازآموزی اِسنادی بر خوش بینی و بدبینی دانش آموزان دوره ابتدایی شهر اهواز انجام شد. بازآموزی اِسنادی به عنوان متغیر مستقل و خوش بینی و بدبینی به عنوان متغیر وابسته بودند. روش بررسی: این مطالعه آزمایشی بر روی 54 نفر از دانش آموزان کلاس ششم ابتدایی شهر اهواز انجام گرفت که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب و به دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. گروه آزمایشی در معرض بازآموزی اِسنادی قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سبک های اِسنادی کودکان (casq) بود. از گروه های آزمایشی و گواه، پیش آزمون های سبک های اِسنادی گرفته شد، سپس به گروه آزمایشی بازآموزی اِسنادی آموزش داده شد، ولی به گروه گواه هیچ آموزشی ارایه نشد. پس از اتمام دوره آموزش از هر دو گروه آزمایشی و گواه پس آزمون خوش بینی و بدبینی گرفته شد. داده های جمع آوری شده با آزمون های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل کواریانس انجام شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که بازآموزی اِسنادی (به عنوان متغیر مستقل)، تأثیر بسزایی در متغیرهای وابسته داشته است. یعنی، باعث افزایش خوش بینی به گونه معنی داری(001/0 >p) و کاهش بدبینی به صورت معنی داری(001/0>p) شده است. نتیجه گیری: از طریق بازآموزی اسنادی، خوش بینی افزایش می یابد و بدبینی کاهش پیدا می کند که می تواند منجر به پیشگیری از بعضی از بیماری ها مثل بیماری های افسردگی و پارانوئیا و بیماری های سایکوسوماتیک در افراد شود. واژه های کلیدی: بازآموزی اِسنادی، خوش بینی، بدبینی، سلامت روانی، دانش آموزان ابتدایی